Όπερα για Αρχάριους

Εδώ θα βρείτε περιλήψεις από γνωστές και αγαπητές όπερες. Όχι όμως συνηθισμένες περιλήψεις...

Νόρμα

Μια μιλφ της εποχής της

Σε αυτήν την Όπερα θα δούμε μια κάπως πιο βορειοευρωπαϊκή εκδοχή της Μήδειας.

Μην την φανταστείτε πάντως με λιγότερες τσιρίδες και μαλλιοτραβήγματα. Τα ίδια και χειρότερα.

Ο Πολλιόνε ειναι Ρωμαίος, ωραίος και μοιραίος. Και φυσικά το ξέρει.

Ένας αμετανόητος γκομενάκιας που του αρέσουν οι μικρές και τσαχπίνες. Έχει βαρεθεί τη μουρμούρα της Νόρμας που ναι μεν ωραία και μοιραία και αυτή, αλλά μετά από δυο παιδιά που του έκανε, δεν τον ......εμπνέει πια. (Το θέτει ευγενικά, βλέπετε). Η Ανταλτζίζα από την άλλη είναι σαν τα κρύα τα νερά. Μπουμπούκι διαλεχτό (και από κατηχητικό).

Αυτά αφηγείται πάνω κάτω στον φίλο του το Φλάβιο

Μπαίνει λοιπόν η Νόρμα στη σκηνή και αφού κατευνάζει το πόπολο που την έχει δει αντάρτικο, ενάντια στον ρωμαίο κατακτητή αρχίζει ένα τρισάγιο στη θεά παρθένα. Παράλληλα προφητεύει πως θα πέσει η Ρώμη από τα πολλά τα βίτσια και την ασυδοσία της και όχι από το σπαθί των Γαλατών.

(...)

«Σαλώμη» του Ρίχαρντ Στράους.

ή

"άντρα θέλω, τώρα τονε θέλω"

Σε αυτήν την Όπερα δε συμβαίνουν και πολλά. Έχουμε την Σαλώμη. Έχουμε την μάνα της την Ηρωδιάδα –γνωστή μεγαλοπουτάνα στις μέρες της- και τον βασιλιά Ηρώδη, τον πατριό της Σαλώμης. Α, ναι, κάπου στο υπόγειο είναι και ο Ιωάννης ο Βαπτιστής, Γιοχάνααν.

1. σκηνή

Στην αυλή του βασιλιά Ηρώδη όλοι παίρνουν τα μέτρα τους, για να μην πέσουν στη σαγήνη της Σαλώμης. Κάποιοι που πέφτουν στην παγίδα και την ερωτεύονται δε θα έχουν καλό τέλος σε αυτήν την όπερα. Καλά, εδώ που τα λέμε, ούτε η Σαλώμη θα έχει καλό τέλος. Τις γυναίκες σαν την Σαλώμη, πάντα της φοβόταν το αντρικό βλέμμα. Ο Γιοχάνααν, λοιπόν, βρίσκεται στο μπουντρούμι, σε ένα κελάρι και εξακοντίζει κατάρες κατά των διεφθαρμένων αυτού του κόσμου.

2. σκηνή

Η Σαλώμη βγαίνει από το παλάτι αφού δεν αντέχει πλέον τα γλοιώδη βλέμματα και τα σεξουαλικά υπονοούμενα του πατριού της. Ακούει σε μια στιγμή τον Γιοχάνααν να καταριέται (την μάνα της και όλο τον κόσμο) και της κινεί την περιέργεια. Και ενώ υπάρχει απαγόρευση να τον φέρουν στο φως, η Σαλώμη ξέρει να πείθει υπάκοους άντρες να κάνουν τα θελήματά της!

(...)

«Τουραντώ» του Πουτσίνι

ή

μια πριγκίπισσα για τα σίδερα

Πρώτη πράξη

«Όποιος τους γρίφους δε λύσει, το κεφάλι του θ’αφήσει!»

Έτσι το επιτάσσει ο νόμος της Τουραντώ, η οποία, για να αποφύγει την παντρειά, βάζει τους πρίγκιπες να χάνουν ένας-ένας το κεφάλι τους. Τελευταίο θύμα του βάρβαρου νόμου –το δωδέκατο θύμα εκείνης της χρονιάς- ο πρίγκιψ της Περσίας. Μάρτυρας του αποκεφαλισμού του ο γόης Καλάφ, επίσης πρίγκιψ στο επάγγελμα.

Ο Καλάφ έρχεται στο Πεκίνο και βρίσκει τον πατέρα του, τον Τιμούρ, με την πιστή του σκλάβα Λιού. Είναι μια βασιλική οικογένεια εξόριστη σαν την ελληνική ας πούμε.

Ο Καλάφ με το που βλέπει την Τουραντώ να δίνει το σύνθημα «θάνατος στο σοβινιστικό γουρούνι που θέλει να με υποτάξει στα δεσμά του γάμου» παθαίνει ντουβρουτζά μεγάλο:»Εγώ αυτήνε θέλω, πατέρα, αυτήνε, αυτήνε!»

Ο πατέρας βάζει τη Λιού να του μιλήσει (η πρώτη υπέροχη άρια της Λιού) αλλά αυτός μένει ασυγκίνητος!

(...)