A-N-A-D-Y-O-M-E-N-E

an opera performance

ΑΝΑΔΥΟΜΕΝΗ - Μια μουσικοθεατρική παράσταση στο Μπενσουσάν Χαν, Νοέμβριος 2019, Θεσσαλονικη

Premiere 04. 11. 2019 / / Πρεμιέρα 04. 11. 2019, ThessalonikiΘεσσαλονίκη

 

 

Αλλα εγώ θέλω ξανά θεούς να περπατάνε στους δρόμους, η Εγνατία να φωτίσει, και το βράδυ στην παραλία ο κόσμος να φωνάζει του Ποσειδώνα να σηκώσει κύμα προς ψυχαγωγία και τέρψη.

 


 

Αν συναντούσα κάποιον

που έζησε στην Θεσσαλονίκη το 100 μ.Χ. το πιθανότερο να μην καταλάβαινα τι λέει. Ούτε αυτός θα με καταλάβαινε. Πιθανώς να μην υπήρχε συννενόηση ούτε με κάποιον που ζούσε εδώ το 1625. Ή το 80 π.Χ. Σκέφτομαι σκόρπιες ημερομηνίες και συνειδητοποιώ ότι οποιαδήποτε ημερομηνία και να διαλέξω θα βρω κάποιον άνθρωπο να περπατά, να αναπνέει, να μιλάει, να αγαπά, να μισεί, να χαίρεται, να λυπάται, να κοιμάται, να τρώει, να φιλιέται, να τραγουδά. Πάντα κάποιος υπήρχε πριν από μένα εδώ.

Στην τοποθεσία Θεσσαλονίκη. 

 

Αριστοτέλης Χαϊτίδης

 


Still, ich bitte dich, lass mich ruhen

Ich kippe dich in den Sand als wärst du eine bunte Murmel, die man sich in den Mund steckt

der ich jetzt bin

 

 

 

 

 

Still, ich flehe dich an

Mir gehen die Augen aus und kein Licht tröstet den Unnahbaren

 

still


 

Δεν υπάρχει πρόοδος. Μόνο συνθήκες.

 

 

Αναρωτιέμαι ώρες-ώρες, σε τι διαφέρουμε από αυτούς που ζήσαν πριν από εμάς; Με μια πρώτη σκέψη μου έρχονται πολλά στο νου. Γλώσσα και νοοτροπίες. Είναι τα πρώτα. Αντίληψη και προσδοκίες. Πεποιθήσεις και καθημερινότητα. Τί σχέση έχω εγώ με έναν άνθρωπο του παρελθόντος;

 

Επίσης, πόσο πίσω πάει όταν λέμε κάποτε; Σε έναν τόπο σαν κι αυτόν όπου άνθρωποι ζούσαν και ευημερούσαν για χιλιάδες χρόνια.

 

Όταν ακούμε ιστορίες από το παρελθόν, ποιόν ακούμε να μιλάει; Όταν διαβάζουμε βιβλία ιστορίας, όταν βλέπουμε μια παλιά φωτογραφία, ή ακόμα όταν ακούμε μουσικές που γράφτηκαν σε άλλον αιώνα, για άλλους ανθρώπους –τάχα- πολύ διαφορετικούς από έμας.

 

Άλλα ήθη, άλλα έθιμα, ίσως. Άλλες κοινονικές νόρμες και δομές. Φαντάζομαι τους γονεις μας παιδιά! Ή τα χρόνια που μεγάλωναν οι παππούδες και οι γιαγιαδες μας! Και πιο πίσω: κάποιον πόλεμο ίσως. Μα ποιόν πόλεμο; Ο Κόσμος πάντα πέθαινε. Σάμπως εμείς δεν θα πεθάνουμε; Και ποτέ δεν ξέρει πότε και πώς. Πάντα ελπίζει. Να μην χαθεί το αίμα.

 

Ο κόσμος που ζούσε εδώ είναι ένα με τον κόσμο που ζει και σήμερα εδώ. Όχι επειδή έχουμε τις ίδιες συνήθειες, τα ίδια ιδιώματα, το ίδιο φαγητό ή γλώσσα ή ακόμα και γούστο στην διασκέδαση. Τίποτα απ’ όλα αυτά δεν έχουμε κοινό. Εκτώς του ότι μοιραστήκαμε τούτον εδώ τον τόπο με την ανθρώπινη φύση μας. Υπήρξαμε άνθρωποι στην τοποθεσία Θεσσαλονίκη. Κοιτάμε την ίδια θάλασσα. Τον Όλυμπο απέναντη. Τα υψώματα που τόσο αυθαίρετα ονομάσαμε Σέιχ Σου ή Κέδρινος Λόφος. Λίγη σημασία έχει για το βουνό πώς το ονομάζουν οι άνθρωποι. Και ο ουρανός. Ο Ήλιος. Ακριβώς ο ίδιος Ήλιος, το ίδιο Φεγγάρι. Τα πάντα ίδια. Όπως και μεις.

Σχόλια θεατών

"Μέσα στη μελαγχολία της κανονικότητας των ημερών να και κάτι που άξιζε το χρόνο μας: Στο Μπενσουσάν Χαν η πρεμιέρα της παράστασης ΑΝΑDΥΟΜΕΝΕ του Αριστοτέλη Χαϊτίδη. Ένας συνδυασμός μουσικής και λόγου με σκηνικό τους μαγικούς χώρους του ιστορικού μνημείου της πόλης μας εντός των οποίων κινήθηκαν η δράση και οι θεατές. Με ιδανική διάρκεια 60 λεπτών η αισθητική εμπειρία ολοκληρώθηκε σε συγκίνηση. Ηταν η σκηνική παρουσία της Ερης Μπακάλη, το ακορντεόν του Ευάγγελου Χουλιαρα, η μελωδικότητα της φωνής του Αριστοτέλη στις προκλασσικές άριες; Τι να πω! Μην το χάσετε!"

Λένα Καλαϊτζή-Οφλίδη

 

"Πολύν καιρό είχα ν' ακούσω τόσο άρτια εκφορά του λόγου, τόσο κρυστάλλινη άρθρωση, τόσο σωστό τονισμό των λέξεων, τόσο ισορροπημένη συναισθηματική φόρτιση του κειμένου, όσο χτες στην "Αναδυομένη" του πολυτάλαντου Αριστοτέλη Χαϊτίδη με την εκπληκτική Έρη Μπακάλη."

Μιλτιάδης Σαρηγιαννίδης-Θαλασσινός

 

"I was there ...για δεύτερη φορά, την πρώτη φορά την έζησα στο "Για τη Μαρίτα" που συντάραξε όχι μόνο εμένα με την ερμηνεία της, το κομμάτι ουσιαστικά γραμμένο από τον Αριστοτέλη. Χθες την ξαναέζησα σαν "Αναδυόμενη" πάλι του Αριστοτέλη και μαζί στο Μπενσουσάν Χαν. Κατέληξα ότι η γυναίκα αυτή ενσαρκώνει, δεν υποδείεται! Μαζί με τον Αριστοτέλη έχουν χημεία και το ότι γέμισαν με την παρουσία όλα τα δωμάτια του Μπενσουσαν Χαν ήταν φανταστική ιδέα. Έτσι απόλαυσαν τα φαντάσματα του παρελθόντος μαζί μας την βραδιά. Well done, ευχαριστώ!"

Maria Edwards